Alles rood
De laatste dagen voor de stemming werd ik regelmatig op de hoogte gesteld van de politieke onrust. De helft van de directie van dit huishouden volgt dit namelijk.
Toen ik mij nog in de puberale leeftijd van mijn verblijf op de aardbol bevond had ik nog wel een beetje interesse voor de politiek. Maar één of twee decennia later leert de ervaring dat politiek een simpel spelletje is. Je hebt zoals de meeste tweebenigetientenige een idealistische levensgedachte voor je. Plannen zoals het zou moeten enzovoorts, enzovoorts.
En dan ineens zit je in een tweede of eerste kamer of in één of ander comité, in ieder geval in iets! En dan mag je ook je stem laten horen, dus gewoon mee lulle.
Er wordt een heel program opgesteld. Maar zo tegen de verkiezing aan vliegen ze ineens van links naar rechts of anders om, als het maar stemmen oplevert en daarna gaan ze weer gewoon hun eigen gang.
Toen ik thuis kwam van de stembus vroeg mijn meisje wat ik gestemd had: ik zei dat ik alle hokjes maar heb rood gekleurd. Zij weten het toch ook niet.
Gewoon, Dirk