Totaal geen respect.
Ik sprak mijn goede vriend Pieter Johannes Reiger. Hij zat vol vragen en had veel verwarring in zijn kop, kortom hij was behoorlijk van slag. Hij had gehoord van het coronavirus in Nederland en daarbuiten. Hij heeft natuurlijk ook wereldwijd familie. Maar het grootste probleem heeft hij met de tweebenige tientenige, zoals hij de mens noemt.
Want waarom moet er iets gebeuren zoals nu, om de mens dichter bij elkaar te brengen? Hypocriet noemt hij het, walgelijk gedrag. Waarom moet er ineens geapplaudisseerd worden voor de verpleegsters, voor de ordebewaarders, voor de hulpverleners, voor vuilnis ophalers, voor de vakkenvullers, voor de enzovoort, enzovoort. Respect voor de vuilnis ophaal vrachtwagens chauffeurs, noem maar op, waarom niet altijd?
Tranentrekkers worden er weer geschreven door bekende artiesten die hopen er een hit aan over te houden. Teksten voor opvoedkunde worden massaal gekopieerd op sociaal media. 100.000 mensen doen ineens aan Missverkiezingen en wensen vrede en gezondheid. Praatjes maken op afstand met buren die nooit iets zeiden! Het kwijl druipt ervan af.
Want waarom worden de mensen niet altijd gerespecteerd? Waarom moet er echt iets gebeuren om alle neuzen naar dezelfde richting te laten wijzen. Waarom ineens op dezelfde tijd You never walk alone draaien, is het voor de bekendheid dat alle BN’ers weer in de picture komen? De volgende dag gaat het weer snoeihard over de cijfers wie de meeste luisteraars hebben of de meeste kijkers heeft!
Ook was hem ter oren gekomen dat er nu al criminelen bezig zijn zich te verrijken met fraudehandel in mondkapjes. Weken geleden zag hij al bekende winkelketens met simpele maskers die voor de crisis tien voor € 2.50 kosten en nu geprijsd waren voor € 1.95, dus de winkelier deed al aan criminaliteit, want de één zijn brood is de ander zijn dood.
Het voordeel is dat ik al grijs ben, dus die krijg ik niet meer van al die ellende die ik zie bij de tweebenige tientenige. De spreuk van die grijze (veren) haren heeft hij van ons geleend.
Waarom moet er altijd iets gebeuren om het goede in de mens boven te halen? En waarom zijn ze het ook weer gauw kwijt. In normale tijden geven mensen elkaar een hand die ze niet altijd menen! En nu geven ze er geen om elkaar te helpen? En hoe mooi is het samen doen. Behalve in de supermarkt, dan is het weer ikke, ikke.
Wat zit de natuur dan weer mooi in elkaar, daar hebben ze helemaal geen toiletpapier nodig. Het voordeel is wel dat Co2 lager wordt en de criminaliteit zakt, de economie stort in elkaar en de ellende zal lang te voelen zijn. Hij denkt dat de aarde boos is op de mens en dat hij het zat is dat ze hem vernietigen, hij slaat gewoon terug.
Toch voelt Pieter Johannes een medelijden met de tweebenige tientenige. De economische ellende en de tijd waarin het nog gaat duren. Duidelijk is dat de mens in tijd van weelde en voorspoed weer de individueel gaat uithangen tot de volgende ramp, zodat uiteindelijk de mens zichzelf uitroeit. De tweebenige tientenige die het nooit zullen leren.
Het was een moeilijk gesprek en toch hartverwarmend. Ik kan u vertellen dat ik 100% achter mijn vriend sta, ik ben blij dat ik dit namens de reigers kon vertalen. Er zal best weer commentaar komen want men weet alles beter en men is het er niet mee eens, ik heb alleen de gedachten van mijn vriend vertaald. Voor de rest kan hem en mij het niet schelen wat je denkt. Maar wij zijn onze gedachten kwijt! En dat is best prettig, weer even ruimte maken voor andere leuke dingen. Want je moet het natuurlijk wel zien.
Mede namens Pieter Johannes wensen wij u allen veel geluk en gezondheid.
Gewoon Dirk.
Toespraken worden geanalyseerd maar zoveel mensen zoveel wensen en commentaar: de mens is klein en nietig ten opzichte van de natuur, ze moeten er alleen nog achter komen terwijl mijn vriend Pieter Johannes dit allang weet.
